Podatek u źródła – najważniejsze zmiany od 30 czerwca

W październiku 2018 roku Ministerstwo Finansów znowelizowało ustawę dotyczącą poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, czyli podatku u źródła (WHT) w PIT i CIT. Minął rok, a nowe zasady wciąż nie obowiązują ze względu na niezgodności zawarte w treści nowelizacji. Prezentujemy podsumowanie najważniejszych zmian, jakie przyniesie nowa ustawa.

W ramach przypomnienia: podatek u źródła (ang. withholding tax, WHT) pobierany jest od kwot wysyłanych do kontrahentów zagranicznych w formie dywidend, odsetek, należności z tytułów licencyjnych lub wynagrodzeń za świadczone usługi niematerialne. Płatnikiem podatku jest strona wypłacająca wynagrodzenie rezydująca w Polsce, natomiast podatnikiem jest kontrahent zagraniczny – odbiorca płatności. Płatnik podatku bierze na siebie odpowiedzialność rozliczenia podatku z Urzędem Skarbowym.

Aktualnie obowiązujące przepisy dotyczące podatku u źródła w PIT i CIT (przed wejściem w życie nowelizacji) pozwalają płatnikowi stosować zwolnienie lub preferencyjną stawkę podatku WHT już w chwili dokonywania wypłaty dla kontrahenta – po spełnieniu przesłanek dla zwolnienia lub zastosowania obniżonej stawki (jak wynika z ustawy o CIT i z międzynarodowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania). Nowelizacja ustawy znacząco zaostrzy reguły kwalifikacji do ulgi lub zwolnienia.

Podatek u źródła CIT i PIT – nowe przepisy

Nowelizacja ogranicza roczną sumę wypłat dla zagranicznego kontrahenta do 2 mln zł. Jeżeli w ciągu roku podatkowego ta kwota nie zostanie przekroczona, płatnik jest zwolniony od konieczności pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego lub przysługuje mu niższa stawka – wszystko to zgodnie z zasadą „relief at source”.

Jeżeli płatnik przekroczy kwotę 2 mln zł, będzie zobowiązany do pobrania podatku od nadwyżki ponad kwotę limitu i dopiero w następnej kolejności może ubiegać się o zwolnienie z poboru lub zastosowanie preferencyjnej stawki. Zwrot podatku będzie możliwy do uzyskania na drodze wniosku do odpowiedniego organu podatkowego (zawierającego m.in. certyfikat rezydencji, oświadczenia podatnika i uzasadnienia wniosku).

Płatnik może też nie pobrać kwoty podatku, jeżeli spełni jeden z poniższych warunków odstępstwa:

• posiada certyfikat rezydencji kontrahenta, tzn. wydany przez organ podatkowy dokument, potwierdzający adres zamieszkania lub siedzibę podatnika (przy jednoczesnej deklaracji o braku wiedzy o istnieniu okoliczności wykluczających możliwość niepobrania podatku);
• uzyskał opinię zabezpieczającą wydaną przez odpowiedni organ podatkowy.

Opinia zabezpieczająca wydawana jest na wniosek płatnika lub podatnika. W kontekście podatku u źródła, tego typu opinia pozwala przenieść ciężar odpowiedzialności za drobiazgową weryfikację kontrahenta i ustalania konieczności poboru podatku na barki organu podatkowego. Warunkiem wydania opinii ma być udowodnienie, że podatnik spełnia warunki wyszczególnione w art. 21 ust. 1 ustawy o PIT/CIT.

Podatek WHT – kogo dotyczy

Obowiązkiem poboru podatku u źródła objęte są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące własną działalność gospodarczą. Każdy płatnik podatku WHT zobligowany jest do przyswojenia wiedzy na temat unikania podwójnego opodatkowania (zgodnie z umowami międzynarodowymi) oraz do zachowania należytej staranności przy weryfikacji kontrahenta (bardziej szczegółowo o należytej staranności piszemy w tym artykule).

Podsumowanie

Trudno określić, czy aktualnie obowiązująca data implementacji przepisów – 30 czerwca 2020 roku – to data ostateczna. Rządowe Centrum Legislacyjne opublikowało niedawno informację na temat odroczenia przepisów poboru podatku WHT w kontekście PIT i CIT. Co ważne, wstrzymanie przepisów dotyczyło wcześniej tylko i wyłącznie CIT, jednak ostatni komunikat rządowy rozszerza legislacyjną pauzę również na podatników PIT.

Opisywane zmiany zostały zaakceptowane przez rząd już w październiku 2018 roku, jednak ustawodawcy zdecydowali się wstrzymać wdrożenie przepisów. Data wejścia w życie regulacji została przeniesiona najpierw na początek roku 2020, następnie odroczona do 30 czerwca 2020 roku, przy czym nie jest powiedziane, że to data ostateczna. Ministerstwo obiecuje, że zmiany wejdą w życie z mocą wsteczną od 1 stycznia 2020 roku.